خاطراتی داخل مغز فنچ های روش اسلوب کبیر کاشته شد که جهت تحول داخل طول نُت هایی شد که آن ها می خواندند. این فرایند شامل دست کاری منطقه ای درون عدد بود که پرندگان برای درس صدا های خود از آن استفاده می کنند. صوت های فنچ روش رویه متشکل از مجموعه ای از نت های کوتاه است. فنچ های راه راه شروع صداهای پدر را به فکر کردن می سپرند و پس ازآن به تدریج آن ها را تقلید می کنند و می خوانند.تاد رابرتز و همکارانش از مرکز پزشکی دانشگاه تگزاس برای درک این موضوع داخل حال تکاپو هستند که چگونه خاطرات تو عدد رمزگذاری می شوند؛ بوسیله ویژه خاطراتی که ترقی ی گفتار و احاطه های مدنی را هدایت می کنند.
نتایج مطالعات گذشته علامت می عدالت منطقه ای از مغز پرندگان به صیت HVC برای درس صداها م مهم است و ایجاد اختلال داخل فعالیت آن توانایی یادگیری آواز را تضعیف می کند. این ملک از مغز ورودی های منطقه ی دیگری از مغز به نام NIf را اخذ می درنگ و نورون های موجود تو این ساختار تو آغاز و انتهای هجاها برانگیخته می شوند. این موضوع نشان می دهد نورون های مذکور داخل رمزگذاری طول هجاها مؤثرند. پژوهشگران برای مشت کاری فعالیت عصبی در نگرش اتصالات خواه سیناپس های بین نورون های NIf و HVC از تکنیکی به نام اپتوژنتیک استفاده کردند. این کار شامل دو بار است: ۱. واردکردن ژن هایی به نورون ها که سبب می شود بتوان آن ها را بوسیله وسیله ی نور کنترل کرد؛ ۲. استفاده از کابل های فیبر نوری کوچکی برای رشتن نور به مقدر شدن تفویض شده از مغز.
تاد رابرتز با فنچ نحو راه. آزمایشگاه وی درزمینه ی مستندسازی نحوه ی عملکرد مغز داخل هنگام یادگیری آواز فعالیت می کند.
دسته رابرتز آزمایش هایی روی فنچ های راه روش شباب انجام دادند که هرگز آواز خواندن بالغان خود را نشنیده بودند؛ اما در حال آغاز بسط نوا های خود بودند. پژوهشگران ۳۰ روز بعد، تفاوت های موجود بین تُن نهایی آواز را مطالعه کردند. وقتی پژوهشگران از پالس های کوتاه نور استفاده می کردند، پرندگان صداهایی با هجاهای کوتاه ایجاد می کردند. در حالت اعمال پالس های طولانی نور، پرندگان صداهایی با هجاهای اهتزاز تولید می کردند. رابرتز می گوید:مقاله های مرتبط:شناسایی نورون هایی در مغز که جهت فراموش کردن خاطرات می شونددانشمندان سیگنال های عدد را به کلام تحول کردندما مسیری را داخل مغز خبر کردیم که اگر آن را فعال کنیم، عاری اینکه پرنده صدای پرنده ی دیگری را شنیده باشد، می تواند خاطرات دروغینی را برای طول هجاها در مغز او ایجاد کند.
کشش هجاها، عزب یک جنبه از آوایی است که فنچ ها باید آن را یاد بگیرند. احتمالا ویژگی های دیگری شبیه ارتفاع صوت و ترکیب هجاها بوسیله رخ یک توالی رمزگذاری دشوارتری دارد؛ اما رابرتز امیدوار است دسته او درنهایت بتواند این ویژگی ها را نیز درون مغز پرنده بکارد. دهات ها ژن مرتبط با تحصیل صدا شناخته شده اند که علامت می دهند نطق آدم نیز از الگوهای شبیه فعالیت پرندگان آوازخوان پیروی می کند. رابرتز می گوید با توجه به این شباهت ها، مکانیسم های تحصیل آواز در عدد پرندگان می تواند همچون مدلی برای حساسیت نحوه ی یادگیری حیوانات از تجربیات مدنی باشد. او می گوید:ما می توانیم از این اطلاعات برای نشان دادن مدارهای مغزی استفاده کنیم که مقدور است در اختلالات خشمناک تکاملی ماننداوتیسم درگیر باشند.
نتایج تجسس ای دیگر نشان داده است که می توانیم خاطرات را در مغز موش ها بکاریم؛ به طوری که باعث شویم انتظار داشته باشند پاداشی در محلی خاص بیابند. روش فرود امدن به وهله ی استفاده این طور تکنیک هایی داخل آدم بسیار طولانی است؛ اما برخی پژوهشگران امیدوار هستند یکروز بتوانند خاطرات مرتبط با آسیب های مسئله را تغییر دهند.
ناگفته نماند نتایج این پژوهش در رومه یScienceمنتشر شده است.
بیشتر بخوانید:گفت وگو؛ روشی میسر برای معاون به ترقی مغز کودکتحریک مغز درون تداوی افسردگی جدی موثر استمصرف غذاهای فرافرآوری شده مکانیسم سیری را مغشوش می کندچرا استرس خطرناک است و گونه حل مقابله با آن چیست؟مکمل غذایی رایجی که مفتاح مبارزه با بیماری آایمر است
درباره این سایت