واقعا امکان پذیر است کامل زندگی ما تنها داخل مانند سازی رایانه ای ایفا شده باشد؟ این پرسشی است که بارها و بارها اندیشمندان و فلاسفه مطرح کرده اند؛ ولی این بار دو تن از استادان دانشگاه کارولینای شمالی داخل کنفرانس تجاری Cucalorus Connect درباره ی آن بحث کرده اند. پروفسور جولین کیث و کارگر گوین احتمال حضرت ما را درون دنیایی کامپیوتری نظیر فیلم ماتریکس بررسی کرده اند؛ دنیایی که ممکن است حتی خودمان از بود آن نخست نباشیم.
کیث محاجه های خود را با ذکر این واقعیت آغاز می کند:تمام درک و دریافت ما از جهان از کانال عدد رخساره می گیرد؛ عضوی سه گانه کیلوگرمی متشکل از مقادیری چربی و پروتئین و آب نمک که بوسیله گونه ای مدارکشی شده است که بتواند ادراک فعلی ما را از واقعیت تولید نرم.»
حواس ما به مثاب واسطه هایی هستند که ورودی های داده را برایمان فراهم می آورند؛ با این حال، همین حواس نیز دسترسی محدودی به فضای خارج از جمجمه ی ما دارند. کیث می گوید:سررشته تان فقط محدوده ی کوچکی از طیف الکترومغناطیسی را می بیند و شما از پاره بنیانی ی آن بی شناسایی هستید.
با این همه، کیث متقی است این موضوع چندان بی قراری ردی نیست؛ چراکه اگر صبر بود مردم با تمام آنچه داخل گیتی سیلان دارد، داخل تعامل باشد، عملا درون جای خود بی آب می شد. او می گوید بیولوژی درواقع نوعی رابط کاربری اختصاص دراختیارمان قرار داده تا بتوانیم بسیار ساده سازی شده با محیط پرگیر تعامل کنیم.
دکتر جولیان کیث
رابط کاربری گفته شده همان ذهن ما است که به رخ پیوسته تجربه ی ما را از دیدن رنگ ها و شنیدن صوت ها خلق می درنگ. ذهن پیوسته نمونه ما را از واقعیت به روزرسانی و با آن تعامل می بطی ء. می توان گفت درواقع، حافظه نوعی ماتریکس درونی است. ما با دستیار این رابط کاربری با فضا پیرامون خود تعامل می کنیم؛ بی آنکه عملا بدانیم چیزی فراتر از آنچه تجربه می کنیم، در جهان خارج وجود دارد.درواقع، ذهن نوعی ماتریکس خفیه است
کیث می گوید:این بیولوژی یک ایراد دارد و آن این است که سیستم عامل اولیه ی نصب شده روی ذهن ما پیش تر برای جهانی مدل سازی شده است که دیگر وجود خارجی ندارد. جهیز بیولوژیکی درون ساخت مفاهیم م کُند عمل می کند؛ درحالی که فرگشت های فرهنگی با سرعتی چندبرابری در حال وقوع هستند.
این موضوع ما را دربرابر فناوری و الگوریتم های به کاررفته در آن آسیب پذیر می کند. کیث می افزاید:چطور می قابلیت ذهن مجهز به دو کره ی چشم و دو گوش را هک کرد؟ کافی است به آن چیزی را علامت دهید که توجهش را جلب می کند؛ مانند شیئی رنگی و افتابی. پس ازآن بخاطر آن پاداش اجتماعی در رویت بگیرید. دراین زمینه، هیچ چیز نمی تواند مانند توجه انفراد دیگر مؤثر باشد.
دکتر جولیان کیث، استاد دانشگاه کارولینای شمالی، درون حال توضیح بیولوژی عدد آدم
گرفتن پاداش رسوخ دوپامین را تو عدد به قفا خواهد داشت و درنتیجه، به شما احساس خوشایندی دست خواهد عدالت. مصرف موادی مانند هروئین، کراک، کوکائین، کیک شکلاتی یا حتی لبخند نیز می تواند چنین اثری ایجاد نرم و شما را بوسیله اجرا مجدد ی آن عمل تشویق خواهد کرد. با این حال، اعتیاد زمانی آغاز می شود که آزادسازی دوپامین در برنامه ی زمانی متناوب و با پاسخ متغیر روی دهد. مسلما نمی استعداد هر دفعه با مبلغ انداختن داخل دستگاه نصیب و قسمت آزمایی انتظار برنده شدن را داشت. به طور مشابه، تمامی پست های شما تو فیسبوک با خیل عظیم لایک های مخاطبان مواجه نخواهد شد و شاید ابد آن قدر خو ش اقبال نباشید که ویدئو سرگرم کننده ی مناسبی دردسترستان صبر گیرد تا بتوانید از آن کیف ببرید. کیث درادامه صحبت هایش می گوید: شریک شدن هایی نظیر آمازون، گوگل و فیسبوک مدام داده های شما را جمع آوری می کنند و تنها دربرابر انواع مشخصی از محرک ها حساسیت نشان می دهند؛ اما آنچه می خواهند این است: کلیک.
این ابزارها با خیره کردن شما به صفحه های گوشی، درحقیقت نوعی حالت خلسه ی پیش فرض» جدید را خلق می کنند. درحالی که کیث از علم ذهن سخن می گوید، همکارش، مربوط به طبقه کارگر و زحمتکش گوین، مسبوق حوزه ای نظری تیز می شود. گوین می گوید:ممکن است واقعا داخل شبیه سازی کامپیوتری زندگی کنیم. من تنها کسی نیستم چنین نظریه دارد. ایلان ماسک، مدیرعامل تسلا و اسپیس ایکس، نیز گفته است که احتمال نبود ما در مثل سازی کامپیوتری، تنها یک در میلیارد است.
استدلالی که ماسک بدان استناد می کند، از مقاله ای سرچشمه می گیرد که پیش زیرفون نیک باستروم، لله فلسفه ی دانشگاه آکسفورد، آن را نگاشته است. کارگر گوین پارسا است:او اعداد و ارقام را درکنار یکدیگر می گذارد و نتیجه می گیرد حدس م یدکی وجود دارد که در شبیه سازی رایانه ای حضور داشته باشیم.
فقط در نظر بگیرید بازی های ویدئویی امروزی درمقایسه با مقیاس های ۴۰ سال پیش به چه سطحی رسیده اند. ورزش های امروزی م حقیقی برنده بوسیله نظر می رسند؛ هرچند هنوز می توانیم امتیاز دهیم تنها در حال ورزش کردن هستیم. مربوط به طبقه کارگر و زحمتکش گوین این سئوال را مطرح می بطی ء: این بازی ها ۴۰ سال بعد چگونه خواهند بود؟ ۵۰۰ سال بعد چطور؟ یا حتی ۵۰۰۰ سال بعد؟»بازی های کامپیوتری آینده آن قدر شبیه به واقعیت خواهند بود که دیگر نمی توانیم تضاد میان آن ها را تشخیص دهیم
باستروم استدلال می یواش بازی های کامپیوتری آینده آن قدر شبیه به واقعیت خواهند بود که دیگر نمی توانیم نفاق میان آن ها را نمره دهیم. آن ها چیزی قرین به دون های بدل رقم در سریال پیش تازان هوا» خواهند حیات و شخصیت های درون آن ها حتی ممکن است نتوانند تشخیص دهند در شبیه سازی به سر می برند. باستروم باور دارد واقعیاتی را ساختن خواهیم کرد که از واقعیت واقعی تشخیص ناپذیر خواهند بود. این موضوع اجتناب ناپذیر است.
حال استفسار این است: چگونه می توان بوسیله محضر در این ماتریکس پی برد؟» کاری گوین پاسخ می دهد: پاسخ تو شناسایی باگ های این سیستم است؛ مثلا پدیده ی دژاوو می تواند یکی از این موارد باشد؛ استوار همان گونه که در فیلم ماتریکس همچنین می بینیم که شخصیت اصلی فیلم گذر مجدد گربه ای را از ورودی در تماشایی وجود و درنهایت، بااطلاع این خطا در سیستم شد. تجربیاتی مانند حساسیت ششم و ارواح و هم زمانی ها نیز می توانند نمونه های دیگری از این سنخ خطاهای سیستمی باشند. قوانین فیزیک در جهان ما بوسیله شکل بی سابقه وغریب با مجموعه ای از ثابت های اختصاص طراحی شده اند که امکان بود مبنی پهلو کربن را فراهم می آورد. لبه های این جهان کجاست؟
طبیب مفید گوین، لله دانشگاه کارولینای شمالی، می گوید امکان پذیر است عملا داخل ماتریدگی کنیم.
یکی دیگر از شواهد موجود در تأیید این نظریه، خودِ فیزیک کوانتوم است؛ عرصه ای از فیزیک که درون آن، ناممکن ها ممکن می شوند و اشیائی در آنِ واحد می توانند داخل دو مکان حضور داشته باشند. ناگفته نماند اینشتین از این پدیده به عنوان کنش های شبح وار از رویه دور» یاد می کرد.مقاله های مرتبط:دفاع دانشمند MIT از فرضیه ای که دنیا را بازی رایانه ای می داندآیا جهانی که در آن عمر می کنیم، یک دنیای قرین سازی شده رایانه ای است؟
موثر گوین این پرسش را مطرح می کند: چرا ما خواه هرکس دیگری باید چنین شبیه سازی هایی را اجرا کرده باشیم؟» او می گوید:متصل تعداد بی شماری از این مثل سازی ها را اجرا می کنیم. اَبَرکامپیوترها از این مثل سازی ها بخاطر پیش دماغ های هواشناسی کاربرد می کنند و ما از متشابه سازی ها یکروز می گیریم تا محیط خود را بهتر بشناسیم و تغییرات لازم را اعمال کنیم. همچنین، از آن ها برای مطالعه ی فعالیت های بشر و درک چگونگی رشد جمعیت مصرف و به کمک آن ها بهترین راهکارها را شناسایی می کنیم. پس، این خودِ ما هستیم که این مثل سازی ها را ایفا می کنیم.
حال چنانچه صبر باشد بپذیریم در ماتریکس به سر می بریم، پس زندگی ما باید چگونه باشد؟ گوین بوسیله این پرسش این روش پاسخ می دهد:باید بوسیله اسلوب ای ارتکاب کنیم که گویی زندگی ما سرمشقی از هر آن چیزی است که امکان پذیر خواهد بود.بیشتر بخوانید:غفلت جهان از اتمام منابع جهانی عنصری که هرگز جایگزین نخواهد شدخطر شیوع جهانی بلای ناگهانی عفونی و حاضر بودن آمادگی کشورهای جهانآزمایش های تایید شبیه سازی جهان، می توانند باعث نابودی دنیا شوندواقعیت مجازی امکان محک اخراج کارمندان را مهیا می کندجهان ما چقدر بزرگ است؟
درباره این سایت